रिङटोनको देश
मनोज बोगटी
दार्जीलिङ्ग, भारत
-हेल्लो…
-क्याफेमा?
-ओके, ल ल…
१.
मल्टिकलर्ड हेल्लोहरूको माकुरी
जालबिचमच्चिँदै हल्लिरहेको रङहीन
आवाजलाईजीउ जोगाउन साह्रो छ
रिङटोनको देशमा।
गणतान्त्रिक हेल्लोहरूको उज्यालोमा
बिलाइरहेछ
रायोको साग उम्रिने गाउँ
हेल्लोहरू कै ईंटाले उभिएको छ
गाउँको ढुकढुकी।
निर्माण र पतनको सङ्घारमा छ
गाउँको अर्ग्यानिक संस्कार।
अब अक्षर र आवाज
न गोर्खाको रह्यो
न बङ्गालीको, बिहारीको न अङ्ग्रेजको
हिन्दु ईशाई न शिखको।
कसैसित रहेन आवाज
आफ्ना आवाजहरूको रङ बसेन अनुहारमा।
आवाज र अक्षरहीन संवेदना
फना उठाएर घिस्रिरहेछ
एलसीडी ग्लोबमा।
आइपट गाउँछ
भजन
सुन्छन् बहिराहरू।
भजनको भॉंच्चिएको जीउभरि सल्बलाइबस्छ
उपभोक्तावाद।
घर-घरको छाना हुँदै
सर्दै आइरहेछ
असम्वेदित् सलह सभ्यता
मल्टिकल्चर्ड झण्डा बोकेर।
२
स्कुसको जरा र फर्सिको मुन्टा
कुखुराको सुलीले बॉंचेको डल्ले खुर्सानीको सम्झना
कति बल्झिन्छ शहर पसेको गाउँलाई।
आह!
कति साह्रो पर्छ अचेल
आँगनका दुबोहरू टेक्दै-टेक्दै
नागबेली बाटो ओहोर-दोहोर गर्नु
गाउँ फर्केको शहरलाई
फिता चुट्टिएको चप्पलमा।
ठूलो मल्टिकलर्ड झोला भिरेर
रिङटोनहरूको फेरी बजाउँदै आइपुग्छ
अम्बानीहरू
घरको दैलोमा।
कति गाह्रो छ अहिले वेदलाई लाज राख्नु
ग्रन्थबाट एलसीडीमा घुस्रिएका मन्त्रहरू ट्याटु खोपेको पाखुरा देखाउँदै बस्छ।
सेल्फोनिक मनको भित्ताबाट उप्किदै झर्छ र मर्छ
संवेदनाहरू
एसएमएसको लिलिपुट अक्षरहरूले लेखिन्छ जीवनको नयॉं संस्करण।
( उः अर्जुन
एसएमएस गर्दैछ
एलसीडीभरि पोखिएको पुरूष
थाहा पाउँछे उर्मि।
असंवेदित् अनुहारको छॉंया दलेको नयॉं किताब पढ़ाउन
कसले ठड़ाएका हुन्
गाउँको चिसो हावा बग्ने डॉंड़ा-कॉंड़ा
टावरे स्कूलहरू?
हेर्नुहोस् त
देशको माटोको रङगाढ़ा, झन गाढ़ा बनाउँदै लगिरहेछन्
इकोनोमिक डॉंठहरू।
भन् त एइ मैते
तँ कुन दलको
रिलायन्स कि एयरटेलको ?