आमा

जीवन सङ्ग जुझ्दै
हारहरुलाई स्विकार्दै
दृढ अठोट मनभरि पाल्दै
बिचलित नभैकन
चुला र चौकामा
ढिकी  र जाँतोमा
विवशतामा रमाइरहेकी
प्रफुल्ल मेरी आमा
तिमीले आफ्नो
पीडाको क्षणलाई
हाँसीहाँसी
हामीलाई हसाउँदै
अस्मिताको जोखिमहरुलाई भुली
रजस्वलाको कष्टप्रद
गर्भधारणाको पट्यारलाग्दो
समयको ख्याल नगरी
निरुत्तर जन्म दियौ
को खा को खा भन्दै
नानी खा भन्दै
उदास छाप्रोमा
एकादेशको कथा सुनाउँदै
खान सिकायौ
मन भरि आशुको
सलेदो सल्काउँदै
पसिना रुँदै
तिम्रा मलीला हातहरुले
काख भरि भरि खेलायौ
ओठभरि सुम्सुमायौ
मुस्कान छर्दै हाँस्न सिकायौ
तर म टाढा छु आमा !
बिरक्त बन्दी जस्तो
बादलको छेउबाट चिहाइ रहेछु
मनका छिटाहरुबाट
आमाको खाँतिर
हाङ्गा बिनाको
हिउँदको रुखझै
एकान्की चिन्तन
पालिरहेछु।।