गजल-३४
जब हाँसो ओठबाट खसाउँछौ आँखाभरि
सपनीमा बिपनीमा रसाउँछौ आँखाभरि
सुन्दर ती मृगनयन चन्द्रमुखी मुहार
झझल्कोमा आउँछ र बसाउँछौ आँखाभरि
प्रकृतिमा रम्ने मन चोखो त्यसै लागेपछि
त्यही मन सम्हालेर टसाउँछौ आँखाभरि
आफ्नो ज्यान आफैँलाई बिसाउन चौतारीमा
हाँसो खुसी बटुलेर पसाउँछौ आँखाभरि