जन्मि आऊ धरामा

मणिराम धिमाल (दीपित)
टेक्सास, अमेरिका

छन्द: मन्दाक्रान्त
लक्ष्मी तिम्रै सरस कविता पढ्दछन् काव्य धारा
नेपालीका मन – मुटु भरी बग्दछन् काव्य धारा
मेची पारी पर भुवनमा  फूल्दछन्  काव्य धारा
तिम्रै बाटो कवि कलमले रच्दछन् काव्य धारा!
**
खाडीमा छन् मदन र मुना  गाउँ  रित्तो छ ऐले
आमा रुन्छिन्अझतक उही  वेदना  बल्जिनाले
भोटे जस्तै असल  दिलका  मित्रता  भेटिदैनन्
योगी ध्यानी शिव र हरिका भक्त ता भेटिदैनन्!
**
मात्रै घाती अबुझ शठछन लड्दछन देशभित्रै
लाटा निम्जा अमुक अबला मर्दछन् देशभित्रै
होली खेल्छन् रगत रिपुको भाई  मारी रमाई
रुन्छन् चेली पल-पल कठै अस्मितानै गुमाई!
**
हाम्रा गाथा विभूति अघिका सम्पदा बेचिदैछन
हाम्रा भाका लय घुन मिठा  सोरठी  गाँइदैनन्
डाडा  पाखा चउर हरिया  देखिँदै  देखिदैनन्
डाँफे  कुक्कुर मयुर वनमा  भेटिदै  भेटिदैनन्!
**
राजा  रैती   सकल   मनुमा   एकता  भाव छैन
नाता  गोता   परिजन  संगै  प्रेम   सद्भाव  छैन
बिग्र्यो सारा मति  मनुजको पीर के  यो  सुनाऊँ
आऊ आऊ कवि अब छिटै जन्मि फेरि धरामा!