पाहिला यतै सार

साना साना झुपडिको सानै हुन्छ चाल ।
दु:खै दु:ख भोग्दा भोग्दै बित्यो सत्र साल ।।

झरी वादल हावा हुरी वर्षेनीको दुस्ख ।
बाँसको चित्रो कागचभित्तो किन मान्छौ सुख ।।

बुद्धिजीवि ज्ञानी भद्र कोही छैनन् हेर ।
पुनर्वासको मौका आयो भाग्य जाला खेर ।।

जहाँ गए जता गए संसार एउटै हो नि ।
आफ्ना आफ्ना देशको कानून फरक पर्ने छ नि ।।

जुन देश गए पनि माटो एउटै हो नि ।
कर्म गर पेटभर भाग्य त्यहीँ छ नि ।।

जहाँ बस्दा राम्रो हुन्छ भेदभाव हुन्न ।
त्यही देश आफ्नो हुन्छ दुःखले त छुन्न ।।

जन्म घर आफ्नो हुन्न चेलीलाई त सोध ।
जन्म घर छोडिहाल्यौ कर्म घर रोज ।।

रोज्न सके कर्मघर जीवन राम्रै बित्ला ।
झुपडिमा बस्ने भए भाग्य आफ्नै फुट्ला ।।

गाँस बास कपासको दुःख छैन हेर ।
धुँवा धुलो फोहोर छैन सुख मात्र धेर ।।

साइकल चढ्ने कार चढे डलरको खेति ।
वृद्ध, रोगी, बालक सबै खुश बुझ यति ।।

सभ्य मुलुक सभ्य समाज सभ्य व्यवहार ।
तिमी पनि सभ्य बन्न पाइला यतै सार ।।

काम गरे कर फिर्ता परिवार सुखी ।
वृद्धभत्ता सुरक्षित आमा बाबा खुशी ।।

एक टोक्री चामल र एक बिर्को दाल ।
थाप्दै बस्दा दुःखसँग वित्यो धेरै साल ।।

झुपडीको जीवन त नरक जस्तै छ नि ।
दातृसंस्था हुँदा हूँदै लुट्ने अर्कै छ नि ।।

लुटिई लुटिई किन बस्छौ के छ अधिकार ?
बाहिर गई काम गर्छौ दाम छ बराबर ?

जीवन हाम्रो पानी जस्तै पानी बग्छ हेर ।
झरना खोला भन्दा पनि सागर जल धेर ।।

मूल फूट्यो पानी बग्यो इष्टमित्र सारा ।
जत गए पाइला उतै अब आफ्ना सारा ।।

शितल हावा चोखो वायु प्रदूषण हुन्न ।
आत्मा सुखी भयो भने यमराजले छुन्न ।।

Tags: Bhim Prasad Timsina Bhutanese Literature Bhutani kavita