बिचरा कवि

                                           -डेन्जोम साम्पाङ्ग

कवितामा निस्कर्ष
ननिस्किएपछिको
विश्रृंखलित मस्तिष्क,
शब्दहरुको रिनले टुप्पीसमेत
डुबेको मन,
अर्थ खोज्न पल्टाउदा पल्टाउदा
च्यातिन लगेको तन,
म हेरिरहेछु
घण्टाघर छेउको रेलिङ्गमा
ढेसिएर उभेकोछ
सेता बादलले ढाकेको
ताराविहिन त्यो जुनेली रातमा

म सम्झन्छु
उसले बाँच्नको निकास खोजिरहेछ
त्यसैले,
जीवन भुलाउने बाहानामा
फेरि जल्छ
अर्को एउटा सिगरेटसंग
फुर्र फुर्र धुवाँमा
हात नपरेको जिन्दगी
रवि नपुग्नेमा पनि पुग्ने
महान तर विचरा कवि……!

                        खुदुनाबारी, झापा