मान्छे

अबि बाबु अधिकारी
पेन्सिल्भिन्या, अमेरिका

छन्द: अनुष्टुप 

मान्छेले मार्दछ मान्छे मान्छे मान्छे बचाँऊछ!
मान्छे नै पशु हो मान्छे,मान्छेलाई सताँऊछ!!
मान्छेले मान्छेका बात मान्छेलाई सुनाँऊने!
मान्छे हो फेरि मान्छेले मान्छे कै गुण गाँऊछ!!

मान्छेको मित्र हो मान्छे मान्छे कै शत्रु मानव!
देवता सरि छन् मान्छे फेरि मान्छे छ दानव!!
सर्ब श्रेष्ठ पनि मान्छे प्राणिमा गतिलो उही!
गिरो पतित् हूँदै मान्छे संसारमा जहिं तहिं!!

मान्छे हो गुणको मूल मान्छे नै दुर्गुणी खल!
महाँ ज्ञानि पनि मान्छे मान्छे नै मुर्खको जड!!
शान्ति बादी पनि मान्छे आतंकी पनि मानव!
यौटै संसारका मान्छे आफैँमा भिन्न छन सब!!

मैलो पनि उही मान्छे सुकीलो छ कुनै अति!
मेटियो मान्छे मै मान्छे दास भै धनको कति!!
देखिंदै छ यहाँ मान्छे मान्छेलाई चपाऊने!
मान्छेका हुलमा मान्छे मन्छेलाई धपाऊने!!

मोटो घाटो पनि मान्छे मान्छे नै पातलो सहि!
बाटा मै मान्छेले मान्छे पछार्छन् निर्दयी भई!!
सत्मार्गी सत्गुणी मान्छे पाखण्डी पनि मानव!
मान्छेले मान्छेको भेद बुझ्नै गारो भयो अब!!

कसरी चिन्नु हो मान्छे मान्छेका भिडमा अब!
मखुण्डो मात्रको मान्छे भेटिंदै छ यहाँ सब!!
नाङ्गिँदैछ उही मान्छे नंग्याऊने पनि उही!
ढाक्ने छोप्नेहरु भन्दा देखाऊने बन्यो सहि!!

राजा हुने पनि मान्छे मान्छेनै भिखारी पनि!
देवता पनि वाकै छन् मान्छेको चरित्रै गनि!!
हत्यारो पनि त्यै मान्छे मान्छे नै साधु निर्भय!
मान्छेका बिचमा मान्छे एक्लिएर भयो पर!!