म ‘स्काफोल्डर’
हरि पराजुली
झापा-नेपाल
थोरै आशा धेरै भरोसा धेरै मेहनत थोरै प्राप्ति एउटा शून्य बस्तीबाट एउटा भीड सल्बलाउँछ त्यही भीडमा म हराउँछु कहिले यता, कहिले उता असफल घेराहरु तोडेर लम्कन्छु लमतन्न ….. सुदर्शन चक्र झैँ घुम्छ ”स्पानर” नियमित सिर्फ हातका औंलाहरुमा आकाशमा देवताहरु बस्छन् रे, म आकाश छेड्ने प्रयासमा छु “स्टेन ” बड्छ आकाशतिर मानौ, अब आकाश छेडिने छ उदांगो बन्नेछ पृथ्वी खस्नेछन् देवताहरु आकाशका यत्र तत्र ….. लाखेश ! म वार्ता गर्नेछु ती निर्दयी देवताहरुसँग मिटिङ्ग गर्ने छु , के देवताहरुमात्र माथिल्लो तहमा मोज गर्ने ? खोइ हामी निरीह मान्छेहरूको बाच्ने आधार ? खोइ हामी स्थिर मान्छेहरूको चढ्ने सिँढी ? कहाँ छन् मान्छेहरुमा स्वतन्त्रताका स्वर्गहरु ? के हामीमा स्वर्ग प्राप्त गर्ने अधिकार छैन ? म स्वर्ग जाने एक्सिस ल्याडर बनाइरहेछु हुक लगाएर ’हर्नेशहरु” स्टेनमा डबलहरु बाँधेर बिचारको लेबल हेरिरहेछु ”लेजर ” समय को चौकट स्टेनहरु, ब्रेसबाधेर हातकढी झैँ न चट्पटाउँछ मान्छे न चट्पटाउँछ मन जीवन सिर्फ डवलकानटहरुमा अल्झेर जवानी तेर्स्यार ”ट्रांसम्हरू ” भविष्य बाँधिरहेछ ” सिन्गल्हरुले” छापेर फट्टा लमतन्न “प्लेटफाम” सिँढीको लागि बिस्तार विश्रामको लागि झर्नु झुण्डिनु बाँच्नको लागि चढनु बढ्नु, गन्तव्यको लागि । ए मेरा आफन्तजनहरु ! अनौठो छ मेरो मजा, मृत्यु उत्सव फुटेका अभागी कर्महरु प ..र ..दे ..श … विदेशिनुको छट्पटाहट पसिनाका समुन्द्र शरीरमा आकासे महल विदेशमा फगत आँसु भित्रिन्छ स्वदेशमा।