गजल ५५४

धर्मेन्द्र तिम्सिना “क्षितिज”
ओहायो , अमेरिका

सपनाहरू जाने रहेछन् आउने रहेछन्
भोगाइले जीवन जिउन सिकाउने रहेछन्

म यस्तो समाजमा बाँचिरहेको छु जहाँ
धेरैले बिगार्ने थोरैले बनाउने रहेछन्

दुख्नेले मलाई दुख्यो भन्न पाएकै छैन
नदुख्ने दुख्यो भनेर चिच्याउने रहेछन्

बुझ्नुस् ! जीवनभर साथ दिन्छु भन्नेले नै
एक छिन मात्र हात समाउने रहेछन्

मूर्खको झुन्डले सज्जनको सङ्गत पाएपछि
फेद बिर्सिएर टुप्पोबाट पलाउने रहेछन्