गजल-१८
हाँसी–हाँसी छुरा धस्ने खुनीलाई भुल्दिन म तर पनि किन–किन उनीलाई भुल्दिन म पिएर नै बेहोसी भै बरू भूल्छु आफैलाई तड्पाएर छाडीजाने बैगुनीलाई भुल्दिन म सपनीको सुन्दर संसार सजाएर राखूँ भन्थें […]
हाँसी–हाँसी छुरा धस्ने खुनीलाई भुल्दिन म तर पनि किन–किन उनीलाई भुल्दिन म पिएर नै बेहोसी भै बरू भूल्छु आफैलाई तड्पाएर छाडीजाने बैगुनीलाई भुल्दिन म सपनीको सुन्दर संसार सजाएर राखूँ भन्थें […]
सम्झि–सम्झि फर्किआउने नगर्नू है दोबाटोमा दोधार पार्न बोलाउने नगर्नू है दोबाटोमा मान्छेको भिडमा आफै एक्लो भइ हराएर जुनिभरि दुःख पाउने नगर्नू है दोबाटोमा गुराँस झैं फुलेका तिम्रा ती वैंशालाई टिपी […]
जान्दा–जान्दै कीरा पखेटा पलाएपछि घमण्ड भरिन्छ, अनि आँट बटुल्छ, आकाश छोप्ने मनोबल पृथ्वी ढाक्ने झोंक यस्तो अहम भरिए पछि… हावा बटुलेर मुठ्ठी राख्छु बिचार उमालेर लावा पोख्छु भन्दै हावा उछिन्ने […]
समुद्र सतहदेखि अलि–अलि गरी हावासंगै… अल्लरेपन घुमाउँदै माथि–माथि जान्छन् अग्लिएको भानसंगै एक्लै, आफै रमाएर तल हेरी जमिनलाई सलाम गर्छन्…….. पानीको कण न हो