उ–हिमनदी, बग्दैछ हिमशिखरदेखि महासागरसम्म
देउकुमार तामाङ
खुदुनावारी, झापा
उ हिमनदी
पहाडको शिखरबाट जन्मेर
उचालिँदै, थेचारिँदै, पछारिँदै
लड्दै, पढ्दै
पहाड पहरासँग अजम्मरी साइनो गाँस्तै
कहिले सुनकोस, मानस
कहिले अरुण, सप्तकोशी
कहिले गंगा अनि ब्रम्हपुत्र हुँदै
बगिरहेछ निरन्तर, निरन्तर
उसित छ
किहिले भंगालो हुनुको पीडा त
कहिले दोभान हुनुको आनन्द
अनेकौं चुनौतिहरुको सामना गर्दै
दुई किनारासँग माया लगाउँदै
उष्ण बगरले निल्छ कि भन्दै
अनिस्तिताभित्र निश्चित गन्तव्यको खोजीमा
अँध्यारोभित्र ज्योतिपुञ्जको खोजीमा
उ
पूर्व, पश्चिम
उत्तर, दक्षिण हुँदै
कहिले प्राकृतिक प्रकोप
कहिले राजनीतिक अस्थिरता त
कहिले रोजगारीको खोजीसंगै
जीवनको यात्रा–
निरन्तर, निरन्तर गरिरहेछ
अनादिदेखि अनन्तसम्मको यात्रामा
हिमशिखरदेखि महासागरसम्म
उसलाई देख्ता यस्तो लाग्छ
उसले बाँचेको भुगोल र परिवेश पटक्कै उसको होइन
त्यो भन्दा धेरै पर, धेरै पर
उ महासागरको अंगालोमा हराउन चाहन्छ
किन भने
उ विशाल भूलोलको खोजीमा छ
उ विशाल छातीको खोजीमा छ
जहाँ भ्रातित्वप्रेम सल्वलाओस्
जहाँ मानवता ढकमक फुल्न सकोस्
जहाँ हर्के, बिरे, बहादुरे आदिले आनन्दले बाँच्न सकुन्
जहाँ हरिमाया र रनमतिले निर्धक हिँड्न पाउन्
जहाँ क्याकटस काँडाहरु गुलाफ भएर मुस्कुराउन सकुन्
“जहाँ भ्रातित्वप्रेम सल्वलाओस्
जहाँ मानवता ढकमक फुल्न सकोस्
जहाँ हर्के, बिरे, बहादुरे आदिले आनन्दले बाँच्न सकुन्
जहाँ हरिमाया र रनमतिले निर्धक हिँड्न पाउन्
जहाँ क्याकटस काँडाहरु गुलाफ भएर मुस्कुराउन सकुन्”
कति मिठो अनि कति घत लाग्ने शब्द चयन.
लक्ष्मी प्रसाद ढकाल
अम्सटरडाम