संकट अझै लम्मिदैछ

डिल्लीराम शर्मा आचार्य

आई टप्प टिपी कपक्क मुखमा हालेर निल्दैछ यो
देख्तैनन् नरले छ सुक्ष्म रुपको लादैछ सन्तान जो ।
पैmल्यो चीन हुयाङबाट कसरी भन्ने थाहा छैन है
पक्षी,सर्प, अनेक कीट थरिका खान्छन् भएका सबै ।।

मान्छेकै व्यवहारले यसरी नै उब्जिन्छ भाइरस अहो †
विश्वैमाथि पकट् जमाइ मजले राज्गर्न चाहन्छ त्यो ।
शत्रू मानवको अदेख रुपको लर्दैछ साम्नेछ जो
बालो,वद्ध,तरूण निल्छ यसले आहारा छान्दैन यो ।।

आमा बाबु न दाजु भाइ बिचरा † नाता छिमेकीहरू
कोही साथ रहेन आज जगमा एक्लो बनीयो अरू ।
आपद् वीपदमा जहान घरका टाडा बनीए पर
कस्तो दुष्ट बन्यो,बनाइ कसले ल्यायो सबैका घर ।।

पैmलीयो भवरोग विश्वभरि नै चाप्तैछ यो दिन्दिन
लाखौं मानिस छट्पटाए विषले गल्दै गयो जीवन ।
बालो,वृद्ध अछुत छैन यसमा निल्दैछ दिन्का दिन
वृद्धा,वृद्ध ढलीरहेछ दिनहूँ आतिन्छ भित्री मन ।।

मुख्मा मार्कस् लगाउ छिन्छिनमहाँ ती हात गोडा धुने
बोल्दा छ फिट दूर बस्नु अरुका गर्दै नगर्नू छुने ।
रक्षा जीवनको स्वयं गर सखे सन्देश यही भन
खेलाची नगरौं दुःखै गर बरू बाँच्नेछ है जीवन ।।

हल्लाका भरमा नबुझीकन नै उत्ताउलो भैकन
कुद्ने व्यर्थ नगर्नु काम नपरी जानेछ है जीवन ।
विश्वै शुन्य भयो बजार, घर नै बाटाहरू शुन्यछन्
मूर्दाले भरिए अटालिकाहरू स्वयम् तिनै बोल्दछन् ।।

धर्ती गड्गड कम्पिने समय भो देखेर मूर्दाहरू
डाकोछोडि कराउँछन् प्रकृति नै शुन्यै बनीयो अरू ।
पक्षीले रव रुष्ठ,दुश्ट बनिदै दीदो छ आभाश जो
बौलाए जीव जन्तु औ प्रकृति नै संकेत हो नाशको ।।

गुम्बा मन्दिर,चर्ज मस्जितहरू धाए फलाके पनि
तन्त्र,मन्त्र र जादुवाल सब नै लैजान्छ यस्ले गनि ।
वैज्ञानिक्हरु आज हेर कसरी लाचार बन्दै गए
देख्तैछौं अब काल सामु छ खडा अत्यन्त नै निर्दयी ।।

विश्वै कव्जा गरेर त्रास अरुमा पैmलाउनेको पनि
केही शक्ति चलेन मौन छ बरा † ढल्दै गए जीवनी ।
पानीमा गुडने र माथि उडने नक्षत्र गन्नेहरू
गूफा भित्र पसे सकेन बिचरा † विज्ञानले के गरूँ ।।

लाखौंलाख विदेशमा यसघडी तड्पिरहेका बरा †
सम्झन्छन् घरमा जहानहरु नै आनो त्यहाँ को छ र ?
मर्नेको पनि लाश,सास, दुइटै गुम्नाम भै बित्तछ
यस्तो यो छ कराल काल सबको माया न नैतीक छ ।।
१०
सुख्खै छैन विदेशमा पनि अहो † देख्छन् अरूले जति
त्यस्माथि प्रकृति प्रकोप खनियो होला र के उन्नति ?
थाम्ने छेक्ने समाउने न त कुनै देख्ने न आधार छ
मेडिन् चीन किने अरू नगतिला सित्तै छ यो सार छ ।।
११
सच्चा देश सपूतमा नमन छ त्यो त्यागलाई पनि
आना बाल, जहान छाडि घरमा निःस्वार्थ सेबी बनी
लाखौंलाख छ धन्यवाद जसले सेवा गरे देशमा
मृत्यूका मुखमा पसेर कतिले अर्को बँचाए जहाँ ।
१२
आनो भन्नु सिवाय नै छ सबकै यी पश्चिमी देशमा
जोर्नै मुस्किल पर्छ हात मुख यो भोग्छन् सबै यै दशा ।।
श्र्रमिक्को पनि छुट्टि छैन बिचरा † जाहान त्रासीद छन्
सर्ने भो अब रोग भन्ने मनमा शंखा यही गर्दछन् ।।
१३
लाखौंलाख चुटाउने भो यसले विक्षिप्त भो जीवन
ज्यालाका भरमा गरीब विचरा † तड्पीरहेका मन ।
भोकै मर्छ जहान बालक बुढो पेशा हरायो सबै
कोविद्को डर अर्को छ मनमहाँ बाँच्नेहरूमा खुबै ।।
१४
मर्नेको पनि गन्ति छैन अबता सर्कार लाचार छ
यस्को औषधि छैन रे जगतमा आश्चर्य विज्ञान छ ।
खेलाची नगरौं सबै सजग हौं आना घरैमा बसी
बाँचौं आफु बचाउने पनि गरौं सन्देश यही रचि ।।

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *