थाकेका शरीरहरू
खगेन्द्र बिष्ट
ओहायो, अमेरिका
थाकेका छन् बाबाका शरीरहरू,
खिया लागेका औँलाहरूले अझै पनि
बुनिरहेका छन् सपना—
सन्तानका उज्याला भोलीहरूका।
हिँड्दा हिँड्दा बटुवाहरूले पनि
थाक्दैनन् जस्तो लाग्छ कहिलेकाहीँ।
तर बाबाको थकान,
त्यो त सन्तानले देख्दैन,
सुनसान साँझजस्तो।
बुढेसकालका झुकेका काँधहरूमा
अझै पनि टाँगिएका छन्
बोझका थुप्रो सपनाहरू।
कतै छोराले देखेको अमेरिकाको सपना,
कतै छोरीको पढाइको बलियो आधार।
बाबाको पसिनाले चिसो बनाएको माटो
जसले फलेको छ सन्तानको भविष्य।
उनको थकानको प्रतिफल
भेटिन्छ सन्तानका हाँसोहरूमा।
तर बाबाको आँखा—
उनी कहिल्यै देखाउँदैनन् आफ्नो आँसु।
ती आँसुहरूले सिँचिएका छन्
आफ्ना सन्तानका सम्भावनाहरू।
थाकेका छन् बाबाका शरीरहरू,
तर उनका मन,
कहिल्यै थाक्दैन।
किनभने उनले देखेका छन्
आफ्ना सन्तानको संसार
उनको थकानको अन्त्य।