गजल-३६६

काँधमा छोरो  राखेर  हातमा  कोदाली  बोकेर
गल्दिन थिइन् कहिल्यै उकाली ओराली बोकेर।

कहिलेकाहीँ   बिहान  बेलुका  छाक  नटर्दा
हात-मुख जोड्न गाउँ हिँड्थिन् थाली बोकेर।

भोक लाग्यो आमा भनी चिच्याएर छोरो  रुँदा
खुवाउँथिन्  पूरा  पेट  आफ्नो  खाली  बोकेर।

बढ्यो छोरो, भित्र्यायो बुहारी आफैँले रोजेको
दुई महिनामै छुटियो छोरो नाली-बाली बोकेर।

आज आमा रुँदै  छिन्  त्यो  वृद्धाश्रम  वरिपरि
यता छोरो रमाउँदै छ वाह-वाह र  ताली बोकेर।