सम्झना

त्यो राम्रो बन त्यो पहाड हरियो त्यो स्वर्ग झैँ जंगल ।
लामा छन् लहरा हरा रहरिला मूनामिठा निर्मल ।
ती झर्ना झररर्र भारि रमिता हेर्दै झरे छंछम ।
त्यो राम्रो घर पालि भित्र दिलमा आयो अहा! सम्झना ।। १ ।।

ती गार्इ वनमा चरेर फिरने डाडा डु डुकारमा।
भीर्का बानर लेकबेसी तिरका क्वईली कुम्हुकरमा ।
ढुंगाक़ा चकला बिशाल तगडा दुकुर कुर्ले पना ।
बेसारा चिल न्याउला थरि-थरी आयो अहा! सम्झना ।।२ ।।

दाज्यू भाइ थिए खुबै सरसिला हस्खेल गर्थे कति।
बाख्रा गाइ चराउथ्ये त कति ता हेर्थ्ये यतै टुल्टुली।
रुँदाहुन दिलदार आजसँगका टाढा बसी के गरी !
सारै नै मन रुन्छ हेर जन हो!! सम्झी उही झल्झली ।।३ ।।

पाक्यो काफल भन्दथे कति चरी खाऊ त भन्थे कति ।
मीठो गीत सुनाउथे र कति ता हेर्थे यतै टुल्टुली ।
ती सारा चरी छंकी सोहि गुणमा रोहि रहे छंकी बा !!
गर्दै छंकी बिलाप भित्र मनमा आयो अहा!! सम्झना ।।४ ।।

Tags: Bhutanese Literature Bhutani kavita G S Regmi