गजल-१५९
मोहन गौतम,
अष्ट्रेलिया
निश्चल त्यो तिम्रो माया लिएरै गएँ
झरेका ती तिम्रा आँसु पिएरै गएँ |
मृत्युले टिपी लग्यो छुटाएर प्रिया
तिम्रा मेरा प्रितहरु सिएरै गएँ |
मर्नु रैछ आखिर मैँले तिम्रै बनेर
अफ्सोच मरेँ तर आत्मा दिएरै गएँ |
नरुनु प्रिया भिज्छन् परेली ती नयनका
केवल तिम्रै थिएँ तिम्रै लागि जिएरै गएँ |
खुलेनन् तिम्रा छट्पटिमा चिर निद्राका आँखाहरु
लास थिएँ केवल लास अनि चिएरै गएँ |
mama beautiful creation… keep it up and keep on posting… mero salam chha