गजल-४
रमेश गौतम
नर्वे
देश भन्दै मरेँ म त तिमी चाहिँ बाँचिदिनू
बगरका सुसेलीमा एक नासले नाँचिदिनू।
अब छैन समय त्यो प्रेमालापमा खुल्ने मेरो
परीक्षाका सवालहरु एक्लै एक्लै भाँचिदिनू।
यतिबेला देश एक्लै सधैँ सधैँ रोएको छ
आँसु सबै पुछ्दैपुछ्दै तिमी चाहिँ हाँसिदिनू।
सुनकोशको तरंगमा प्रेमालाप मिलाएर
विहानीको पर्खाइमा सपना ती साँचिदिनू।
भोलि देश निश्चित नै ग्रहणबाट मुक्त हुन्छ
सम्झिएर त्यो पललाई सयपत्री गाँसिदिनू।
गजलको म एउटा प्रतिकात्मक पात्र हो- ले.
“प्रतिकात्मक पात्र..” ali prasta vaena. j hos gazal lastai ramro lagyo…………..
nice 2 meet this time. keep on progressing… lot of sweet memories. bye.