बेरङ्ग रङ्गहरू
- मारेम्लोङ साम्पाङ उत्तम/ ओहायो-अमेरिका
कवि
वास्तबमा
साँच्चै इमानदार भएर भन्नुपर्दा
मलाई रङ्गहरू –
रङ्ग नै भएको मनपर्छ ।
आफ्नोपन, मौलिकता र गुणहरू
वफादारिता, नौलोपन अनि आडम्बरी आकांक्षाको
खोक्रो ओडारमा
गुमनाम गुफा बसेपछि
वस्तुको अस्तित्व विलय हुन्छ
ठिक यस्तै भएको छ- रङ्गहरूमा !
सेतो – सेतै ठिक’थ्यो
किन अँटाउनु पर्थ्यो शान्ति
आफ्नो चौडादार छातिमा ?
कालो ठिकै’थ्यो त
के का लागि बोकी हिँड्दैछ
दुनियाँ ध्वस्त पार्ने
बिरोधका राँकोहरू शरीरभरि ?
पहेंलो- पहेंलो नभएर
किन दिँदैछ चेतावनी शतर्कताको ?
तर्सिएको अनुहार देखाएर
चोक-चोक र गल्लीहरूमा
रातो अहो !
किन ओकल्दैछ
क्रान्ति र युद्धका लप्काहरू ?
त्यसै त;
मर्नका लागि बहाना
खोज्नै पर्दैन … आजकल !
यी सब गरिरहनु पर्दैन’थ्यो
रङ्गहरूले – रङ्ग हुनलाई
बेकार… बेरङ्ग भैसके ।
रङ्गहरू – रङ्ग हुनलाई
रङ्ग नै हुनुपर्छ !
देख्दैछु,
बेरङ्ग रङ्गहरू – बड्दैछन् अचेल !!